Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Ben Tarici
In de zestiger jaren gingen wij vaker naar Bunde, ik en m'n broer Frans.Dat was telkens voor 6 weken.
Mijn moeder bracht ons naar de opstapplaats aan de Akerstraat in Hoensbroek.
Ieder 1 koffer met kleren stapten wij de bus in, huilen wat wij deden, m'n moeder ook, namen wij afscheid.
1 uur later kwamen wij aan in Bunde.
De nonnen stonden ons op te wachten.
Werden meteen naar de slaapzaal gebracht, daar mog je de spullen uit halen en neerleggen op het bed.
Daar werd je verteld wat je mag en niet mag.
De tucht van het katholiekcisme werd goed duidelijk gemaakt: s' Morgens naar het lof en in de avond naar de avondmis.
De eetzaal was ook vreselijk, je moest vieze pap eten en vies brood.
Heb 1 keer gezien, dat een jongen op de verkeerde kleur tegel stond, in de gang, deze werd aan de haren getrokken.
Kan mij wel herinneren, dat er een goede juffrouw was, weet de naam niet meer,maar deze was uit het goede hout gesneden.
Zij had begrip voor de kinderen en was liefdevol, opeens was ze weg.
Dat vond ik heel erg.
Je zag daar weinig empathie met de kinderen.
We waren heel blij als wij een kaart kregen van thuis en een kaart mochten opsturen, voor een postzegel moest je betalen, anders kreeg je geen.
Je was ook blij als je buiten mocht gaan met de hele groep, de omgeving was prachtig, vaak gingen we naar de ‘'apenberg’' of naar de speeltuin.
Gingen ook wel een met de hele groep wandelen, naar het kanaal.
Onder het tehuis had je een kelder, daar mog je de schoenen poetsen, deze lagen in een rek.
De schoenensmeer kon je al ruiken op afstand.
De hiërarchie was groot onder het personeel, kun je nagaan hoe men de kinderen behandelde.
Het waren maar kinderen van arme ouders, was natuurlijk vaak de gedachte,
We keken er naar uit, als de laatste dag aankwam, om naar huis te gaan.
Ik huilde van blijdschap!
Was blij mijn moeder weer te zien, zij ons ook.
Bunde is een nare herinnering.
Groet, Ben Tarici
